Nadleśnictwo Skwierzyna składa się z jednego obrębu leśnego, położonego w całości w północno-wschodniej części województwa lubuskiego na terenie powiatów: międzyrzeckiego, gorzowskiego i sulęcińskiego.

Obszar Nadleśnictwa Skwierzyna graniczy od północy z Nadleśnictwem Kłodawa, od północnego-wschodu z Nadleśnictwem Karwin i Międzychód, od południa i południowego-wschodu z Nadleśnictwem Międzyrzecz, od południowego-zachodu z Nadleśnictwem Sulęcin, a od zachodu z Nadleśnictwem Lubniewice.

Powierzchnia terytorialnego zasięgu działania Nadleśnictwa wynosi 454 km².

Według „ Geografii fizycznej Polski" (J. Kodracki , W-wa 2001) lasy Nadleśnictwa Skwierzyna leżą w granicach:

Obszar: Europa Zachodnia

Podobszar: Pozaalpejska Europa Zachodnia

Strefa: lasy mieszane

Prowincja: Niż Środkowoeuropejski

Podprowincja: Pojezierza Południowobałtyckie

Makroregion: Pradolina Toruńsko- Eberswaldzka

Mezoregion: Kotlina Gorzowska

 Pod względem regionalizacji przyrodniczo-leśnej lasy Nadleśnictwa leżą w:

- III Krainie Wielkopolsko-Pomorskiej,

- 4 Dzielnicy Kotliny Gorzowskiej,

Mezoregionie Pradoliny Warty, na północ od linii przechodzącej przez miejscowości Lubniewice-Bledzew-Skwierzyna.

- 6 Dzielnicy Pojezierza Lubuskiego,

Mezoregionie Ziemi Lubuskiej, na południe od wyżej wymienionych miejscowości.

        Zgodnie z „Geobotanicznym podziałem Polski" tutejsze lasy porastają tereny Państwa Wokółbiegunowego Północnego – Holarktydy. Obejmuje obszar Euro-Syberyjski, Prowincji Niżowo-Wyżynnej Środkowoeuropejskiej:

Dział Bałtycki

        Poddział Wielkich Dolin

                Kraina Wielkopolsko-Kujawska

                        Okręg Lubuski

Pod względem geomorfologicznym, lasy Nadleśnictwa w większości zajmują dno szerokiej pradoliny Toruńsko-Eberswaldzkiej, wypełnionej piaskami rzecznymi, miejscami zawydmionymi.

Pod względem wysokościowym tereny Nadleśnictwa należą do obszarów nizinnych, położonych na wysokości od 20 (leśnictwo Brzozowiec) do 165 m n.p.m. (leśnictwo Sokola Dąbrowa). Różnice wysokości w granicach niektórych oddziałów wynoszą nawet ponad 30 m, natomiast w większości różnice te nie przekraczają 5 m.

Nadleśnictwo charakteryzuje się urozmaiconą rzeźba terenu. W części północnej, w zasięgu pradoliny Warty dominuje teren nizinny równy, w części środkowej falisty natomiast na południu pagórkowaty. Tereny pagórkowate występują również na skarpach jeziora Glinik, w Puszczy Noteckiej, a także przy większych ciekach wodnych, zwłaszcza w sąsiedztwie rzeki Obry.

Dominują gleby bielicowe i rdzawe, rzadziej bielice wytworzone z piasków wodno-lodowcowych (sandrowych) oraz z piasków eolicznych wydmowych i z piasków eolicznych przewianych. Występują też na stosunkowo niewielkiej powierzchni gleby brunatnoziemne, brunatne, gleby bagienne i pobagienne, głównie torfowo-murszowe lub mineralno-murszowe.