Wypalanie traw to niestety ciągle często praktyka, zakorzeniona w błędnym przekonaniu, iż zabieg ten poprawia cechy użytkowe gruntu. Nic bardziej mylnego. Wypalanie powoduje przede wszystkim niewyobrażalne straty w środowisku. Zniszczeniu ulega najżyźniejsza warstwa ziemi, znajdująca się tuż pod szalejącymi płomieniami. Bardzo wysoka temperatura powoduje zachwianie naturalnych procesów przebiegających w glebie i utratę równowagi biologicznej na wiele lat. W ogniu giną nasiona i inne formy przetrwalnikowe wielu roślin, często cennych dla danego ekosystemu. Szczególnie przemawia do ludzi śmierć w płomieniach na dużą skalę dobroczynnych bezkręgowców, np. mrówek, dżdżownic, drobnych zwierząt, np. jeży, zajęcy, żab, czy gnieżdżących w trawach czy na ziemi ptaków. Nierzadko wypalanie traw jest przyczyną śmierci saren czy dzików, a nawet zwierząt domowych, czy ludzi. Najczęściej ofiarami rozszalałego żywiołu padają sami wypalający. Ogień powstały w ten sposób zagraża niejednokrotnie sąsiednim terenom, którymi mogą być pola uprawne, działki budowlane, tereny zabudowane lub obszary leśne.

Proceder ten niestety często obserwowany jest na przedwiośniu i wczesną wiosną. Stąd nasz apel o zdrowy rozsądek i skonfrontowanie swoim przekonań z aktualnie dostępną wiedzą. Jeśli te argumenty nie przemawiają do Państwa, informujemy, że wypalanie traw jest niedozwolone w myśl ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody i zagrożone sankcjami karnymi. Poza tym tereny wypalane zagrożone są utratą dopłat bezpośrednich przez nie spełnienie wymogów dobrej kultury rolnej.

Tekst: M. Hałuszczak